Recensie door Menno van Hasselt en Dieter Möckelmann
In het boekje Nu leren voor morgen brengt auteur Erno Mijland de visie van 25 personen bij elkaar die hun sporen hebben verdiend in het huidige onderwijs download quick. Voor lezers die de diverse geïnterviewden niet goed kennen biedt het boek een aardige blik op de diverse manieren waarop je tegen onderwijs kunt aankijken super smash bros for free.
Wie de personen en hun visie beter kennen die herkent ontegenzeggelijk de vele stokpaardjes waarvan de professionals zich bedienen yelo play. Omdat het boek hun persoonlijke visie weergeeft doet deze observatie geen afbreuk aan de bedoeling van het boek. Wie zich verder heeft verdiept in de verschillende zienswijzen die constateert in enkele situatieschetsen een te ongenuanceerd beeld van de werkelijkheid.
Erno Mijland is erin geslaagd een boeiende groep onderwijsprofessionals te interviewen. De titel doet echter meer inspiratie vermoeden dan de diverse verhalen los eten te maken. Niet zelden bevat het gespreksverslag een klaagzang van niet begrepen visies. De lezer moet moeite doen om de onderwijsinspiratie te herkennen. En dat is jammer, want veel van de personen hebben hierover wel een uitgesproken mening. Het maakt van dit boekje een aardige verzameling van doorkijkjes in het hedendaagse onderwijs. De blik naar de toekomst komt af en toe in zijn volle glorie om de hoek kijken. Voor wie geïnteresseerd is in onderwijs-vernieuwing is dit boekje een aardig vertrekpunt voor een zoektocht. Om de werkelijke kracht van leren voor morgen is een verdere verdieping nodig.
Menno van Hasselt (Sectiecoördinator Basisvaardigheden en ICT) en Dieter Möckelmann (ICT- adviseur) bij de CED-groep en beide vele jaren actief in het onderwijs zijn de initiatiefnemers en de beheerders van de weblog Onderwijs in de 21e eeuw.
Reactie van Erno Mijland
Verdieping is inderdaad nodig. Mensen in het onderwijs zijn prima in staat daar vanuit hun eigen visie en ervaringen naar op te zoek gaan. Ik hoop dat de uitspraken van de geïnterviewden ze daarbij op zijn minst een beetje kietelen. Ik denk dat geen van de 25 geïnterviewden hét antwoord heeft op waar het naartoe moet met ons onderwijs. Dat zo’n antwoord er waarschijnlijk ook niet komt, lijkt me vooral een geruststelling. Het onderwijs zal daarmee net zo veelkleurig blijven als de samenleving zelf.
