Ongekende mogelijkheden liggen te wachten om ontdekt te worden. Van complexe instrumenten (E-Tools) tot simpele vernieuwende opdrachten die leerkrachten kunnen zien bij diverse meetings van onderwijs. De weg vinden naar die mogelijkheden is niet eenvoudig sound effects for free. Op het wereldweb is verdwalen makkelijk dan zoeken en vinden wat gevonden moet worden. De gratis aangeboden instrumenten (E-tools) op het wereldweb kunnen vaak makkelijk toegepast worden.
Het is er makkelijker om met de leerlingen een zoho-account te maken en bepaalde presentatie of documenten samen te delen herunterladen. En het is leuk om af en toe iets nieuws te doen met de leerlingen. Bovendien is het ook een verrijking voor de leerkracht zelf. Zo op het eerste oog is het dan ook erg makkelijk om te kijken wat een instrument (E-tool) kan betekenen in mijn onderwijs. En uitproberen kost niets en kan geen kwaad. Toch?
Als het management van de school nieuw meubilair wil aanschaffen voor de school dan wordt er eerst goed gekeken wat de school het beste kan gebruiken, wat het beste zou passen bij de school en vaak wordt er een hele visie bekeken alvorens men zich verdiept in nieuw meubilair Farming simulator free download full version for pc. Er wordt zelfs een hele visie over kleuren losgelaten en in enkele gevallen worden externe organisaties betrokken die meer kunde en kennis bezitten over wat een goede stoel of kleur is. Kortom het aanschaffen van nieuw meubilair is een proces waarbij kritisch gekeken wordt. Dan is toch de logische vraag: Waarom wordt dat niet gedaan bij instrumenten (E-tools)? De recensie van Bas Jongelen is een goed voorbeeld van de kritische kijk.
Op verschillende platforms (bijvoorbeeld: linkedin) op internet is te lezen dat een visie de basis moet zijn van een goed stukje beleid omtrent nieuwe en/of sociale media. Waar ik meerdere malen heb geopperd dat alles samenhangt met een stukje lef waren er aanvankelijk wel positieve reacties, maar die visie bleef terugkomen. Is dat goed of is dat niet goed? Een visie kan pas ontstaan als men mogelijkheden kan zien. Als men niet weet wat mogelijkheden zouden kunnen zijn is kan een visie een hele grote beperking worden. En dan moet niet vergeten worden dat een visie van een school in weinig gevallen erg dynamisch is. Gezien de snelle ontwikkelingen zouden scholen heel goed kunnen en moeten afspreken om de visie op bepaalde vlakken dynamisch te maken. Hoeveel scholen zijn er nog die in het beleid hebben staan dat een mobiele telefoon niet toegestaan is? Terwijl de term mobiele telefoon al enige tijd geen mobiele telefoon meer is maar een soort van minilaptopje met ongekende mogelijkheden.
Om nog maar eens te benadrukken dat er genoeg onderwijsmensen zijn die zweren bij het loslaten van methodieken waa aan wordt vastgehouden. Dus waarom niet beginnen met een krantenartikel en de leerlingen daarbij opdrachten laten bedenken? Of waarom niet beginnen met een (reken-) lesje over promotie en degradatie in de hockeycompetitie? Of laat de leerlingen eens komen met een aantal instrumenten (E-tools) die bruikbaar zouden kunnen zijn in de klas of bij het verwerken van een opdracht… Het nadeel kan hooguit zijn dat leerlingen komen met instrumenten die u nog niet kent of waarvan u niet weet hoe mee om te gaan. En dan wordt er een beroep gedaan op de dynamische kritische houding.
Binnen het onderwijs zijn genoeg mensen die de dynamische kritische houding hebben. Dat zij te weinig tijd en ruimte hebben lijkt hier een struikelblok. Zou een ICT-coördinator of leerkracht hier niet de ruimte en tijd moeten krijgen die nodig is? Zou een school niet verplicht moeten worden om een stukje tijd en ruimte (lees: geld) vrij te maken voor dergelijke innovatie? En zouden ouders hier een rol in kunnen spelen? Onderwijs zou een enorme stap kunnen zetten…
Erwin Klaasse
Erwin is 8 jaar leerkracht basisonderwijs groep 8 en 1 jaar docent Nederlands aan nieuwe Nederlanders en momenteel actief met diversie projecten voor en in het basisonderwijs Sjaboe.nl.
