door Eric Corsius
Als personeelsadviseur in een kleine kerkelijke organisatie – en behept met een zekere achterstand wat betreft de nieuwe media – onderzoek ik momenteel gretig de mogelijkheden die Web 2.0 biedt voor mijn werk powerpoint template free download. Kan de gereedschapskist van Web 2.0 ons helpen bij het Nieuwe Werken? Kan zij dienst doen bij het communiceren over grote afstanden? Kunnen we er ons voordeel mee doen voor gezamenlijke leer- en creëerprocessen herunterladen?
De smaak kreeg ik al te pakken door het onvolprezen degelijke En nu online van Hulschebosch en Wagenaar, dat in een goed opgebouwd betoog in staat is om koudwatervrees weg te nemen en een nuchtere, evenwichtige kijk geeft op de social media en nieuwe webtools Android update download failed. Maar naast deze geduldige, pedagogische aanpak miste ik nog de aanmoediging tot een sprong in het diepe.
Maar sinds kort ligt een voor mij al even onmisbaar geworden boek naast het reeds genoemde. Het gaat om BoekTweePuntNul van Louis Hilgers en Tessa van Zadelhoff. Dit boek gaat niet alleen over social media etc. Het IS social media. De hoofdauteurs waren in staat om binnen de kortste keren via ‘crowdsourcing’ honderddrieëntwintig gebruikers enthousiast te krijgen, om iets te schrijven over hun favoriete apps en tools. De gedachte moet zijn geweest: geen betere deskundigen dan tevreden en bedreven gebruikers; geen betere aanbeveling van social media dan door mensen die de voordelen zelf ervaren. Het boek is het tastbaar bewijs dat cocreatie en crowdsourcing geen gebakken lucht of modekreten zijn, maar er toe doen en resultaat kunnen hebben. Het boek werd dan ook terecht bekroond met de SIDN-Award.
Het resultaat is een alfabetisch geheel, waarin de co-auteurs achtereenvolgens op een overzichtelijke dubbelpagina uiteenzetten wat hun tool is, waar het vandaan komt, waar het toe dient en wat je er wel en niet mee kunt. De kracht van deze opzet (en daarin onderscheidt het zich van boeken als het genoemde “En Nu Online”) bestaat erin, dat het speels en spelenderwijs uitnodigt om nieuwe applicaties en middelen te verkennen, te selecteren en uit te proberen. Als een digitaal brevier is het ad random en associatief te raadplegen door de gebruiker – geheel zoals het hoort in dit tijdperk. Het brengt op ideeën – die je zelf vervolgens uitprobeert of doorgeeft. Brevier, zei ik, maar misschien is het beeld van een reisgids nog toepasselijker. (Zelfs de op gebruiksgemak ingestelde vormgeving herinnert eraan.) De reiziger dient wel zijn of haar eigen kritische zin te behouden ten opzichte van de beschreven en aanbevolen bezienswaardigheden.
Zoals de auteurs in hun voorwoord aangeven heeft een papieren boek over social media iets paradoxaals. De keuze voor een boek is echter terecht gemaakt. We leven niet in een tijdperk waarin de ene soort media de andere aflost, maar in een tijdperk waarin media van verschillende generaties naast elkaar bestaan. Het boek staat ook niet op zich, maar verhoudt zich geheel crossmediaal (zoals de auteurs het uitdrukken) tot de eraan gelinkte website, waarin het boek als het ware verder groeit. Overigens verscheen er inmiddels ook een docentenversie voor het onderwijs.
Alle lof voor het cocreatieve proces van crowdsourcing ten spijt, verdienen de hoofdauteurs meer dan alleen een compliment voor hun initiërende en faciliterende rol. Een stukje centrale regie is bij dit soort producties altijd nodig. En van die taak hebben ze zich goed gekweten door een voortreffelijke eindredactie, een krachtig informatief voorwoord, een goed volgehouden formule en de zorg voor een fraaie, speelse en praktische vormgeving (waarvoor de ontwerpster ook een compliment verdient). Kortom: perfecte coördinatie van een vrolijk uit de hand lopend co-creatief proces.
Eric Corsius – twitter.com/ericcorsius
